Ziekte en zonde

Jef de Vriese • 84 - 2008 • Uitgave: 16
De nauwe band tussen zonde en ziekte moge blijken uit het feit dat de Bijbel zonde vaak beschrijft in termen van ziekte (Jes. 1:2-9). Ons ziektebegrip is meestal beperkt tot het fysieke, waardoor we een specialist roepen wiens behandeling we eerder passief ondergaan. Genezing in de Schrift is geen passief gebeuren. De zieke is actief betrokken. Hij roept de oudsten en komt indien nodig tot inkeer. Hij ontvangt hulp van buitenaf, maar is zelf verantwoordelijk om zonde op te ruimen. Het gaat niet om een gebed waarbij alleen de oudsten ingrijpen en de zieke het passief ondergaat. De zieke is geestelijk actief bij het genezingsproces betrokken.
Er is een verband tussen ziekte en zonde. Zonde brengt de dood voort (Gen. 2:17; Jak. 1:15). Zonde ligt aan de basis van lichamelijke dood (Gen. 3:19), van een schepping die aan de vruchteloosheid is onderworpen, van moeite, zwoegen en zweet. Ziekte en zonde zitten in de vruchteloze natuur.
Behandeling van ziekte en zonde liggen in de Bijbel dicht bij elkaar. Ook de discipelen gingen daar van uit bij de genezing van de blindgeborene (Joh. 9:1-5). Jezus ontkent het mogelijk verband niet, maar stelt wel dat in deze situatie zonde er niets mee te maken heeft, maar het openbaar worden van de werken van God. In dit geval sprak Jezus de blinde niet aan op zijn zonde. Bij de lamme echter doet hij dat wel (Matt. 9:2). Eerst worden zijn zonden vergeven. Daarna volgt genezing, als zichtbaar bewijs van macht zonde te vergeven. Genezing is een manifestatie die verwijst naar herstelmacht van God.

Jef De Vriese