Zoeklicht Jongerenwerk breidt uit
Janneke van Vuuren • 87 - 2011 • Uitgave: 10
Sinds april hebben wij een nieuwe collega op kantoor; Janneke van Vuuren uit Veenendaal. Zij zal onze jongerenwerker Jacques Brunt ondersteunen bij het verder uitbreiden van het jongerenwerk. We laten Janneke aan het woord:
“Voor zover ik me het kan herinneren dacht ik altijd al wel serieus na over God. Toen ik kind was uitte dat zich vooral in angst voor de hel, het oordeel en een rechtvaardige God ‘die zou lachen om mijn verderf’. De meest verschrikkelijke dromen over ‘de dag des Heeren’ maakte mij bang. Ik had gehoord in de kerk dat God terug zou komen als niemand er aan dacht. Daarom probeerde ik er altijd aan te denken en hoopte dat mensen in een ander ver land er dan aan zouden denken als het hier nacht was en ik probeerde te slapen. Ik ben lang op zoek geweest naar de vaste zekerheid van het geloof, rond mijn tiende levensjaar heb ik die gevonden. Ik leerde de Bijbel te geloven.
Ik ontdekte daarna ook veel andere en nieuwe dingen over het leven met God. Zoals onder andere afgelopen zomer in Israël, toen ik daar voor twee maanden werkte.
Ik had het hele ‘Israël-ding’ eigenlijk nooit meegekregen vanuit m’n opvoeding. De profetieën had ik altijd met ‘vervangingstheologie ogen’ gelezen. Toen het voor me open ging welke plaats Israël nog steeds heeft en wat het hart van de ‘Ik ben die Ik ben’ nog steeds is voor Israël is er zoveel op z’n plek gevallen. Mijn hart bruist van liefde, verwachting en hoop voor het volk waar wij door genade in geënt zijn!
Tegelijkertijd merkte ik om me heen zoveel onkunde wat betreft de toekomst van Israël, terwijl het zo belangrijk is ook voor je persoonlijke geloofsleven. Daarom zie ik enorm naar uit de activiteiten die we hopen te beleggen voor de jongeren. Ik bid dat het hart van JHWH voor Israël, de toekomstverwachting en onze eigen positie hierin steeds meer duidelijk wordt voor mijn generatie.
Maar ook dat we moeten leren christen te zijn in ons normale dagelijkse leven. We hoeven absoluut niet allemaal dominees, voorgangers, evangelisten of iets dergelijks te zijn. God vraagt niet wát we zijn geweest, maar wíe we zijn geweest. Of we mensen hebben gekleed die naakt waren, een beker koud water hebben gegeven aan mensen die dorst hebben, etc. Want wat we wel/niet gedaan hebben aan de minste van Zijn broeders, dat hebben we wel/ niet aan Hem gedaan.
Verder is het leven met God niet het leven van ‘tweedehandse informatie’. We teren vaak op dingen die anderen zeggen of leerden. Zeker wat betreft de toekomst. Maar waarom missen velen de kennis? Omdat we niet zelf in het Woord duiken en zélf onderwijs van de Allerhoogste ontvangen.
Janneke van Vuuren
“Voor zover ik me het kan herinneren dacht ik altijd al wel serieus na over God. Toen ik kind was uitte dat zich vooral in angst voor de hel, het oordeel en een rechtvaardige God ‘die zou lachen om mijn verderf’. De meest verschrikkelijke dromen over ‘de dag des Heeren’ maakte mij bang. Ik had gehoord in de kerk dat God terug zou komen als niemand er aan dacht. Daarom probeerde ik er altijd aan te denken en hoopte dat mensen in een ander ver land er dan aan zouden denken als het hier nacht was en ik probeerde te slapen. Ik ben lang op zoek geweest naar de vaste zekerheid van het geloof, rond mijn tiende levensjaar heb ik die gevonden. Ik leerde de Bijbel te geloven.
Ik ontdekte daarna ook veel andere en nieuwe dingen over het leven met God. Zoals onder andere afgelopen zomer in Israël, toen ik daar voor twee maanden werkte.
Ik had het hele ‘Israël-ding’ eigenlijk nooit meegekregen vanuit m’n opvoeding. De profetieën had ik altijd met ‘vervangingstheologie ogen’ gelezen. Toen het voor me open ging welke plaats Israël nog steeds heeft en wat het hart van de ‘Ik ben die Ik ben’ nog steeds is voor Israël is er zoveel op z’n plek gevallen. Mijn hart bruist van liefde, verwachting en hoop voor het volk waar wij door genade in geënt zijn!
Tegelijkertijd merkte ik om me heen zoveel onkunde wat betreft de toekomst van Israël, terwijl het zo belangrijk is ook voor je persoonlijke geloofsleven. Daarom zie ik enorm naar uit de activiteiten die we hopen te beleggen voor de jongeren. Ik bid dat het hart van JHWH voor Israël, de toekomstverwachting en onze eigen positie hierin steeds meer duidelijk wordt voor mijn generatie.
Maar ook dat we moeten leren christen te zijn in ons normale dagelijkse leven. We hoeven absoluut niet allemaal dominees, voorgangers, evangelisten of iets dergelijks te zijn. God vraagt niet wát we zijn geweest, maar wíe we zijn geweest. Of we mensen hebben gekleed die naakt waren, een beker koud water hebben gegeven aan mensen die dorst hebben, etc. Want wat we wel/niet gedaan hebben aan de minste van Zijn broeders, dat hebben we wel/ niet aan Hem gedaan.
Verder is het leven met God niet het leven van ‘tweedehandse informatie’. We teren vaak op dingen die anderen zeggen of leerden. Zeker wat betreft de toekomst. Maar waarom missen velen de kennis? Omdat we niet zelf in het Woord duiken en zélf onderwijs van de Allerhoogste ontvangen.
Janneke van Vuuren
