Zorgen en commotie

Dit is het laatste nummer van de 79e jaargang. Met het volgende nummer begint dus het nieuwe jaar voor Het Zoeklicht. Teruggekeken: het was een jaar vol onrust en onzekerheid in deze wereld. Vooral de wereld van de Islam, met name ook rond Israel, en de geïmporteerde Islam in Europa en Amerika, zorgen voor groeiende problemen. Het ronselen van jonge islamieten, ook in Nederland, wordt steeds vaker vermeld in rapporten van verschillende geheime diensten. Het lijkt erop dat de Islam in Europa een staat binnen een staat wordt. Van een Islam-deskundige tijdens een lezing kon men horen, dat de Westerse overheden zo onnozel zijn te denken dat deze problemen vanzelf zullen kunnen worden opgelost. Maar, zo zei deze islamkenner, iedere moslim heeft geleerd, en leert dat nog steeds, dat wie in een land woont waar de sjaria – de zogenaamde Koranwetten – niet gelden, woont in een ‘huis van oorlog’. Daar wordt hij gediscrimineerd, gewantrouwd en miskend. Dus wordt hij een ‘slachtoffer’ in een niet-islamitische samenleving. Als die slachtofferrol nu maar goed wordt ingepeperd in de moskee en de slechtheid van de samenleving wordt benadrukt dan worden jonge moslims vanzelf extreem en zijn worden bereid zich op te offeren voor ‘de goede zaak’. Een open gesprek met de ware moslimgelovigen en met de leiders is niet goed mogelijk. Want de ‘jihad’ – de heilige oorlog – is een belangrijk onderdeel van het moslimgeloof. In Ontario, Canada, werd onlangs een begin gemaakt met het toelaten van de sjari’a – de islamitische rechtspraak – en in Amsterdam is inmiddels de eerste islamitische wethouder aangesteld. De ontwikkelingen in die richting gaan snel in onze moreel ontredderde wereld van het Westen. Dat is zorgelijk.

Er is veel commotie over de film The Passion of Christ die binnenkort ook in Nederland zal zijn te zien. Kerken, o.a. ook de deputaten van de Vrijgemaakten, brengen evangelisatiemateriaal op de markt rond deze film. Men maakte een speciale brochure ‘Zie de Mens’ (zie: www.missionair.nl) Discussie ontstaat over de vraag ‘Mag je Jezus portretteren in een film’? Terechte vraag. Hij is God, maar heeft wel de menselijke gestalte aangenomen. God is in Jezus mens geworden. Heel veel christenen gaan niet naar de bioscoop, maar veel jongeren, ook in orthodoxe kringen, hebben daar geen enkele moeite meer mee. Ik hoorde van een groep orthodoxe theologiestudenten die samen de film gaan zien en erover na zullen praten. Belangrijk is: gaat het over ‘de Christus der Schriften’. Hij is gestorven ‘naar de Schriften’. Zijn dood was voorzien in Gods heilsplan. Gaat hier niet om een ‘Roomse Jezus’ en missen we daarin de boodschap van de opstanding niet. Dat zijn allemaal relevante vragen. Die moeite hebben sommigen ook met de Mattheüs Passion van J.S. Bach. Daarin gaat het ook over de laatste vierentwintig uur van het leven van Jezus. In het jaar 2000, het Bachjaar, werd wereldwijd veel Bachmuziek uitgevoerd, ook in Japan. Heel veel heidense Japanners vroegen waar toch de teksten van die indrukwekkende Mattheüs Passion vandaan zijn gekomen. Toen ze erachter kwamen dat het teksten zijn uit de Bijbel kon men de Japanse Bijbels niet aanslepen. Men mag toch geloven dat Gods Woord ook daar dan niet ledig zal wederkeren. Mogen we dat ook bij deze film hopen? Hopen dat daar vooral heidenen naar toe gaan, in grote getale, en daar horen: "Zie de Mens", en dan misschien nog eens in de Bijbel gaan lezen. Want wie bereikt vandaag nog de heidenen onder ons vanuit de zendingsopdracht?

Namens de Redactie
ftv