Geopolitiek op z’n kleinst: het Songfestival en bekrompen antisemitisme
Stel je voor: je organiseert een liedjesfestival waar landen aan mee mogen doen. Een van die landen is in oorlog en een deel van de andere landen eist actie tegen dit land, zoals ook tegen een ander land in oorlog is ondernomen. 'Boycot!' klinkt het. Een andere groep van landen staat hier lijnrecht tegenover en zegt zelfs op te stappen als het land in oorlog wordt aangepakt. Wat doe je dan? Zie hier het dilemma van de EBU, de organisatie die het Eurovisie Songfestival organiseert.
Dit dilemma is niet het hele verhaal. Er komt nog wat bij, want het land waar het om gaat is Israël en de boycot die sommige landen willen, is vanwege de oorlog in Gaza. Maar... die oorlog is voorbij! Er is een staakt-het-vuren en die houdt al een tijd stand. Toch willen vier landen, waaronder ons eigen land, nog steeds een boycot en ze stellen daarbij: het is Israël of die landen zelf, want doet Israël wel mee, dan doen zij niet mee.
Gelukkig staan hier de landen Duitsland en Oostenrijk (dat de aankomende editie organiseert) tegenover. Zij stellen: boycotten jullie Israël, dan doen wíj niet meer mee.
Antisemitisme
Waar we hier mee te maken hebben, is in mijn optiek antisemitisme. Als de oorlog nog gaande was, kon je een standpunt als dat van Nederland innemen. Daar hoeven wij het niet mee eens te zijn, maar het is te volgen. De Nederlandse AVRO-TROS onderbouwde hun wens tot boycot in september als volgt: ze konden "de deelname van Israël in de huidige situatie niet langer verantwoorden gezien het voortdurende en ernstige menselijke leed". Nu is er geen sprake meer van dit voortdurende leed. Toch is hun mening niet gewijzigd.
Als de oorlog echter voorbij is en er niet meer gevochten wordt, dan is het weren van een land, alleen omdat het land je niet aanstaat, een vorm van discriminatie. En in dit geval is het discriminatie van Joden, en daar is een woord voor: antisemitisme.
Wat er uit deze patstelling gaat komen, is nog onzeker. Er wordt op dit moment over vergaderd door de landen. Wat de uitkomst ook zal zijn, de neutraliteit van een liedjesfestival is hiermee definitief overboord (voor zover dat niet allang het geval was). Vorig jaar werd Israël tweede door de winst bij de publieksstemmen. De regels zijn inmiddels zo aangepast dat dit niet meer zou kunnen. De EBU en de tegenstanders van Israël verwijzen namelijk naar een ‘gelikte promotiecampagne’ van de Israëlische overheid (dixit NOS), waardoor het land dit voor elkaar heeft gekregen. De promotie zou ervoor gezorgd hebben dat het zover kon komen. Als de vakjury hen niet bijna onderaan had gezet (boze tongen beweren dat ook dit politiek zou zijn gedreven, want men wilde niet dat Israël won), had het land zelfs kunnen winnen. Je moet er niet aan denken. Maar zou het ook kunnen dat de mensen het gewoon een goed liedje vonden…?
Wat we hier zien is niet nieuw. Het is al zo oud als de weg naar Rome. Het is het sprookje van de Jood die alles achter de schermen manipuleert en (be)stuurt. Dit sprookje dat Jodenhaters de eeuwen door hebben gebruikt, lijkt ook hier weer ten tonele te worden gebracht om te verklaren waarom die vreselijke Joden het toch zo goed doen.
Antisemitisme kent zo al met al vele gedaantes en vele varianten. Maar het is en blijft wat het is, hoe het zich ook voordoet.
Roelof Ham
Bron: NOS
UPDATE:
Israël doet mee aan het aankomende Songfestival in Wenen. Nederland haakt af en boycot het liedjesfestijn.
Wil je deze content helpen mogelijk te maken? Je kunt ons werk steunen door een gift te geven.
