Gods andere kalender - Het Bazuinenfeest: een geheimenis in Gods Kalender?
Arno Lamm & Miel Vanbeckevoort • 86 - 2010 • Uitgave: 18
Heeft de opname van de Bruid iets met de vroege herfst te maken, of komt de Bruidegom ook voor hen ‘die waken en bidden’ 1 als ‘een dief in de nacht’? In dit artikel zullen we nadenken over de mogelijke verbinding die Jezus en Paulus leggen tussen de opname van de Bruid en het Bazuinenfeest.
In eerdere artikelen over Gods andere kalender hebben we uitgebreid stilgestaan bij de vier voorjaarsfeesten die God had ingesteld als repetities en voorafschaduwingen van Zijn Heilsplan: Jezus Christus vervulde de eerste drie voorjaarsfeesten 2 exact op de dag van deze feesten zelf, door aan het kruis te sterven, zonder zonde de dood in te gaan en ten derde dage op te staan. Eeuwenlang waren alle priesterlijke gebeurtenissen op die feestdagen slechts schaduwen geweest van wat Jezus Christus op die dagen uiteindelijk zou vervullen. Het vierde voorjaarsfeest - het Wekenfeest of Pinksteren - werd ook precies op de juiste dag vervuld, toen de Heilige Geest exact op dat feest werd uitgestort.3
De drie najaarsfeesten wachten ongeveer 2000 jaar later nog op hun volledige vervulling. In dit (en volgend) artikel zullen we deze najaarsfeesten bespreken en laten zien dat God deze feesten niet alleen voor de Joden had ingesteld, de profetische betekenis van de feesten is hier het bewijs voor; Gods bedoeling was juist om ook door deze drie feesten Zijn Reddingsplan voor alle gelovigen zichtbaar te maken. Dat deze Feesten vanaf de derde eeuw na Christus niet of nauwelijks worden herdacht, heeft als effect gehad dat Gods plan voor de ‘laatste dagen’ min of meer onzichtbaar werd gemaakt, zoals we verder in deze artikelen zullen gaan begrijpen.
In de artikelen over de voorjaarsfeesten vindt de lezer terug dat de Feesten vastgestelde afspraken zijn (‘mo-ed’ genoemd) waaraan God zich te allen tijde wil houden. Als Jezus tijdens Zijn eerste komst de voorjaarsfeesten zo minutieus op de exacte dagen vervulde, zal Hij dan ook niet de najaarsfeesten exact op de daartoe bestemde dag en in hun volledige betekenis vervullen?
Alle drie de najaarsfeesten vinden in Israël plaats in de maand Tishri. Op onze Gregoriaanse kalender vallen ze in september of oktober.
De 3 najaarsfeesten die nog ten volle vervuld moeten worden zijn:
• Het Bazuinenfeest (Yom Teruah), dat o.a. in de eerste brief aan de Korinthiërs en aan de Tessalonicenzen in verband wordt gebracht met de opname van de Bruid, die zal gaan geschieden ‘bij het klinken van de laatste bazuin.’4
• De Grote Verzoendag (Yom Kippur), die ten volle wordt vervuld na de Wederkomst van Jezus Christus als Koning, aan het eind van de Grote Verdrukking. De profeet Zacharia beschrijft ontroerend de verzoening die dan zal plaats vinden tussen Israël en Zijn Messias.5
• Het Loofhuttenfeest (Sukkot), dat vooruitwijst naar de tijd dat Jezus Christus bij de mens op aarde zal ‘tabernakelen’ in het 1000-jarig Vrederijk.
In dit artikel concentreren we ons op het Bazuinenfeest. Het lijkt er steeds meer op dat Zijn Gemeente nog maar weinig repetities (‘mikrah’) van dit Feest heeft te gaan om zich voor te bereiden. Zijn deze repetities alleen bedoeld voor een ‘algemene bewustmaking’, of wil God bij hen die waken iets scherp op het vizier krijgen, dat met die dag zelf te maken heeft? De lezer overtuige hier zichzelf.
Droge zomer voor de Kerk
In Israël kende de lange droge zomerperiode na de voorjaarsfeesten geen Bijbelse Feesten en deze periode lijkt wel de vele eeuwen te weerspiegelen tussen het eerste Nieuwtestamentische Pinksterfeest en de opname van de Bruid. Jaarlijks valt er in die periode in Israël nauwelijks regen. Dit lijkt een voorafschaduwing van de droge en soms duistere tijden die vooral vanaf de derde eeuw na Christus volgden. De kerken kwamen steeds meer onder een gedeeltelijke bedekking, waarbij ze de waarde van hun Hebreeuwse wortels niet meer konden zien.6
De maand van terugkeer
Maar na de zomer roept God op ter voorbereiding op de najaarsfeesten. De maand voorafgaand aan het Bazuinenfeest wordt de maand Elul genoemd. Deze volle maand staat in het teken van ‘terugkeer en berouw’.7 Ook dit gegeven zien we terug in onze tijd, waarin een terugkeer naar het begrijpen van de diepten van Gods woord én het doen ervan voor velen weer centraal komen te staan. Als we bij deze maand Elul de tien dagen optellen tussen het Bazuinenfeest en de Grote Verzoendag dan komen we uit op 40 dagen. Deze tijd van grote verootmoediging in Israël symboliseert dat ook elke christen zijn redding niet te gemakkelijk mag nemen. Elke dag werd in Israël de shofar geblazen, als een ernstige waarschuwing voor elke gelovige om deze bijzondere periode serieus te nemen. De 40 dagen zijn daarom niet alleen de periode die voorafgaat aan de najaarsfeesten. Ze symboliseren ook de periode waarin wij thans geestelijk leven. Als de dag van de opname van de Bruid aanbreekt, dan is er immers geen tijd meer om extra olie voor de lampen te kopen en zich gereed te maken.
De tijd van de najaarsfeesten stond én staat ook in het teken van het ‘binnenhalen van de laatste oogst’. Hoe bijzonder! Dit gaan we wat verder in dit artikel van enig commentaar voorzien.
Het Bazuinenfeest is een mysterie
God gaf aan Mozes expliciet opdracht om 7 feesten gedurende het jaar te vieren.8 Alle feesten hebben een duidelijke reden, maar het Bazuinenfeest bleef lange tijd een mysterie. Het verwijst niet naar een historische gebeurtenis en het lijkt op het eerste gezicht een opmerkelijk bescheiden feest. In Leviticus wordt slechts aangegeven dat het een ‘complete rustdag ter herinnering’ is, zonder te vermelden wat herinnerd zou moeten worden. Voor dit Feest hoefden de mannen niet naar Jeruzalem te komen.
Tijdens dit feest staat - de naam zegt het al - Bazuingeschal centraal. Hoewel de instelling van het feest zelf iets mysterieus heeft, werd dit binnen de Joodse context wél heel goed begrepen. Bazuingeschal klonk bij de kroning van een nieuwe koning en het was daarnaast een oorlogsignaal of een signaal voor een belangrijke gebeurtenis. Hemels bazuingeschal weerklonk toen Mozes werd opgeroepen naar de top van de berg Sinaï. We denken verder aan de zeer belangrijke ‘bazuingebeurtenissen’ van het boek Openbaring.
Daarom wordt het Bazuinenfeest ‘Yom Teruah’ genoemd, de Dag van het (wakkermakende) Bazuingeschal. Die bazuin riep in Israël iedereen op om zich gereed te maken om voor de Koning van de wereld te verschijnen en om zich bij voortduring te bekeren, want de Grote Verzoendag kwam er aan.
Bij nader onderzoek staan bij de vervulling van het Bazuinenfeest drie grote thema’s centraal:
• De kroning van de Koning
• De huwelijksplechtigheid van de Messias
• De opstanding van de doden
Op het Bazuinenfeest ‘kronen’ de gelovigen God als hun Koning: in hun lofprijs en aanbidding komt dit thema op deze dag extra op de voorgrond. Tijdens de maand van voorbereiding op dit feest wordt elke dag de bazuin geblazen, waardoor de gelovige er aan wordt herinnerd dat God Heer en Koning van zijn leven hoort te zijn. De oprechte gelovige is mét Hem gekruisigd en zijn ‘ik’ leeft niet meer, zegt de brief aan de Galaten.9 Ook voor ons is dit een diepe en dringende vraag.
Deze ‘Teshuva’-periode doet de gelovige steeds opnieuw vragen: op welke gebieden wil mijn ‘ik’ nog steeds zélf koning zijn? Wat moet ik afleggen? Door het loslaten van dit Bijbelse Feest is in vele levens de daarmee gepaard gaande voortdurende houding van bekering en onderwerping aan de Koning verloren gegaan. Grote afvalligheid is in de plaats gekomen, terwijl velen vinden dat zij rijk zijn en aan niets gebrek hebben.10
Het Bazuinenfeest werpt ook een blik vooruit op de huwelijksplechtigheid van de Messias. Hier loopt een fascinerende parallel tussen het Joodse huwelijksritueel, het Bazuinenfeest en een mogelijk verband met de opname van de Gemeente. Immers, de Joodse huwelijksplechtigheid duurt zeven dagen, met aan het einde een bruiloftsmaal. Zou het daarom kunnen dat de Huwelijksplechtigheid van het Lam aan het begin van de Grote Verdrukking moet plaatsvinden en deze zeven jaar zal duren? Aan het einde van die periode beschrijft Openbaring 19 het Grote Bruiloftsmaal 11. Het Bazuinenfeest is dan mogelijk de start van deze Grote Huwelijksceremonie, hoewel zeven jaar eerder.
Het Bazuinenfeest staat zelfs voor de niet-Messiaanse Joden in het teken van de opstanding van de doden. De Talmud en de Machzor 12beschrijven dat op die dag de doden zullen opstaan. Ook Jesaja lijkt te verwijzen naar het moment dat de doden opstaan en naar het moment van de opname van zijn eigen lichaam, terwijl op aarde op dat moment rampzalige gebeurtenissen plaatsvinden.13 Nieuwtestamentische gelovigen begrijpen dat deze opstanding, waarover Jesaja het heeft, nagenoeg gelijktijdig met de opname van de achtergebleven levenden plaatsvindt.14
De Laatste Bazuin
Paulus onthult zelf in zijn brieven aan de gemeente in Korinthe en Tessalonica het geheimenis van de Laatste Bazuin. Hij informeert de gelovigen dat de doden zullen worden opgewekt ‘bij het klinken van de laatste bazuin’ en dat wij, die achter zijn gebleven, in een oogwenk weggevoerd zullen worden, de Here tegemoet.15
Onder gelovigen is hier enige verwarring ontstaan. Immers, in het laatste Bijbelboek Openbaring klinken allerlei bazuinen die rampen over deze aarde inluiden. Aangezien de Bruid pas opgenomen wordt bij de ‘laatste bazuin’, zou dit volgens deze gelovigen inhouden dat zij deze ernstige periode in de grote Verdrukking nog zouden meemaken. Zorgvuldige bestudering leert ons echter dat in de Bijbel sprake is van verschillende bazuintonen. Zo wordt de Grote Bazuin (‘Tekiah Hagadol’) geblazen op Grote Verzoendag en is dit ook de bazuin die klinkt als Jezus als Koning terugkeert.16
De Laatste Bazuin is echter niet de allerlaatste bazuintoon uit Openbaring die geblazen wordt, maar de speciale laatste bazuintoon op het Bazuinenfeest. Gedurende dit feest wordt een serie van honderd verschillende tonen geblazen, afwisselend kort en lang! Deze tonen hebben allen een speciale betekenis. De laatste toon is een zeer langgerekte toon die heel uitdrukkelijk de ‘Tekiah Gedolah’, de laatste bazuin, wordt genoemd. Zou het kunnen dat als de wakenden - die zich hebben klaargemaakt - op het daarvoor bestemde Bazuinenfeest die toon horen, de opname van de Bruid op die vroege herfstdag aanstaande is? Paulus’ woorden zijn helder, maar slechts te begrijpen voor diegene die ook Gods feesten en hun Nieuwe Verbondsbetekenis wil begrijpen en ze in hun geloofsleven wil inscherpen. Zullen wij dan echt klaar zijn?
De deur staat een korte tijd open
De apostel Johannes wordt aan het begin van het boek Openbaring 17opgeroepen om ‘op te klimmen’ naar de Hemel. Hij ziet een deur openstaan en hij hoort een stem ‘die klinkt als een bazuin’. Deze specifieke omstandigheden doen weer onmiddellijk denken aan het Bazuinenfeest en de opname. We noteren hier het patroon dat de opname van Johannes plaatsvindt voordat alle oordelen aan Johannes geopenbaard worden.
Zijn er nog andere aanwijzingen te vinden dat de Bruid zal worden opgenomen als de datum op Gods kalender dit Bazuinenfeest aangeeft? Jazeker! 18
Het Bazuinenfeest is het enige feest dat aanvangt bij de nieuwe maan, terwijl de andere feesten rond de volle maansdagen worden gevierd. Zodra de maan in Israël niet meer zichtbaar was, aan het eind van de maand, kon het 3-4 dagen duren voordat het eerste streepje van de nieuwe maan zichtbaar werd. Men kon dus weliswaar inschatten wanneer het moment van de nieuwe maan daar was, maar twee getuigen moesten toch formeel op de ene of de andere dag samen de nieuwe maan vaststellen, waarna het Sanhedrin bepaalde dat de feestdag op die avond kon beginnen.
In de praktijk betekende dit echter dat het feest altijd twee dagen duurde, zodat men zeker was van een nieuwe maan. Niemand wist dus vooraf ‘de dag noch het uur’. Het kon dus gebeuren dat je als Israëliet wakker werd en het Bazuinenfeest al halverwege was, omdat het bericht vanuit het Sanhedrin nog niet in het hele land was aangekomen.
Dat is ook de reden dat deze dag de ‘Verborgen Dag’ (Yom HaKeseh) werd genoemd. De maand voorafgaand aan het Bazuinenfeest werd er elke dag op de shofar geblazen, maar niét de dag voor de verwachte dag van het Bazuinenfeest, ‘zodat de satan niet waakzaam kon zijn’, aldus de Joodse overlevering. De profetische symboliek hierachter doet denken aan de plotselinge opname van Bruid, waarvan de wereld - in de aanloop naar deze gebeurtenis - niets zal merken, totdat de gevolgen van de verdwijning van miljoenen gelovigen duidelijk zullen worden…
Als Jezus spreekt over de laatste dingen en de gelijkenis van de wijze en dwaze maagden 19aanhaalt, benadrukt Hij twee keer dat de opname van de Bruid zal zijn op een moment waarvan ‘niemand de dag noch het uur’ kent. Veel aanwijzingen zijn alleen binnen deze Hebreeuwse context te begrijpen. Velen hebben de uitspraak dat ‘niemand de dag noch het uur kent’ niet begrepen als een Joods idioom, maar uitgelegd als zou het voor gelovigen niet nuttig zijn om zich bezig te houden met het inschatten van de tijd wanneer de Bruidegom komt. Bij God zou immers duizend jaar als één dag gelden en andersom. Die gedachte is echter in tegenspraak met Jezus’ beschrijving over de gebeurtenissen die aan de opname vooraf gaan en met Zijn uitdrukkelijke oproep om juist wél biddend waakzaam 20 te zijn en in gedrag niet te lijken op de dwaze maagden.
De scherpe lezer zal willen opmerken dat Jezus nadrukkelijk zei dat ‘alleen de Vader het wist’. Ook dit is echter een Joods idioom dat hoort bij de rituelen van het traditionele Joodse huwelijk. De Joodse discipelen waren op de hoogte van deze beeldspraken en wisten genoeg! 21
De grote gebeurtenis waarvan ‘niemand de dag noch het uur kent’ lijkt dus telkens weer te kloppen met de context van het Bazuinenfeest, waarbij de Bruiloft centraal staat.
De Verborgen Dag
Het Bazuinenfeest kent vele Hebreeuwse bijnamen. Een van die namen is Yom Hakeseh, ‘de dag der verberging’ of ‘de verborgen dag’. De nieuwe maan is de maan die men nog nauwelijks kan zien, vooral in een zeer donkere nacht. De verborgen maan is tegelijkertijd een beeld van de gelovigen die ‘verborgen’ zullen worden als het grote Bazuinenfeest aanbreekt. Dan zal er een zeer donkere nacht op aarde aanbreken…
Witte klederen
Volgens de Joodse traditie diende men op het Bazuinenfeest witte klederen te dragen die men in de dagen daarvoor al gereed moest hangen. Ook dit mysterie werd niet nader geduid, maar past op bijzondere wijze in de toekomstige vervulling van het feest.22 Moest ook niet de Hogepriester smetteloos witte klederen dragen wanneer hij het Heilige der Heiligen betrad? Zo ook de gelovige die aan de Grote Bruiloft zal deelnemen.
De dag van het oordeel
Het Bazuinenfeest krijgt ook de benaming ‘Yom Hadin’ mee, de ‘dag van het oordeel’. Hiermee wordt niet zo zeer het eeuwig oordeel bedoeld, dan wel Gods oordeel over het leven van hier en nu. Het klinkt hedendaagse christenen misschien vreemd, maar God beoordeelt de gelovige dagelijks omdat Hij om hem geeft. Op het Bazuinenfeest wensten de Joodse gelovigen elkaar toe dat ze ‘ingeschreven zouden staan in het boek des levens’. Zijn wij evenzo opgeschreven om bij de Here onze intrek te nemen?23 Zullen wij gespaard worden ‘zoals iemand zijn zoon spaart, die hem dient’?
Na de opname van de Bruid zijn er blijkbaar anderen die in een latere fase worden opgenomen in de hemel. Zo krijgt een grote groep gelovigen tijdens de Grote Verdrukking de kans ‘om hun klederen te wassen in het bloed van het Lam’. De ‘verenigde wereldkerk’ van de Antichrist zal dan niet accepteren dat Christus de enige Middelaar is tussen God en mens. Gelovigen die niet bij de opname aanwezig zijn, zullen in de Grote Verdrukking uit moeten komen voor hun geloof in Jezus Christus. Velen zullen het met de (aardse) dood moeten bekopen.24 Deze groep gelovigen staat volgens het boek Openbaring vóór Gods troon. Anderzijds is er sprake van de overwinnaars - die naar verwachting de volledige Bruiloft zullen meemaken - en die met Christus zullen zitten óp Zijn troon.25
Voor veel Nieuwtestamentische christenen lijkt dit gegeven op het eerste gezicht minder passend. Immers, zij zijn na hun bekering gerechtvaardigd door het bloed van Jezus Christus en zij hebben Hem aangenomen als hun persoonlijke Verlosser. Maar is Hij ook echt in heel hun leven Heer en Koning?
De Here Jezus maakt zelf wél een duidelijke splitsing tussen twee groepen christenen: tien maagden waren in afwachting van de komst van de bruidegom. Die tien maagden zijn het beeld van de christenen van vandaag, die in Jezus Christus geloven. Ze weten dat zij in de laatste dagen leven, maar het leven van alledag stelt voor velen ‘andere prioriteiten’.
De vijf dwaze maagden zullen het wel zien als het zo ver is en ze hopen er het beste van. Als de laatste bazuin klinkt, blijkt er plotseling geen tijd meer om nieuwe olie te halen en gaat de deur dicht. Deze categorie christenen wordt niet gespaard 26 en zal haar klederen moeten wassen in het bloed van het Lam en ze zullen alsnog heel uitdrukkelijk tussen hun geloof in Jezus Christus en de wereld moeten gaan kiezen.
Of bent u als de vijf wijze maagden die niet alleen vol verwachting maar ook ernstig voorbereid waren en die hun taak serieus namen? Dán heeft God U niet gesteld tot toorn, maar tot het verkrijgen van zaligheid door onze Here Jezus Christus.27
Arno Lamm & Miel Vanbeckevoort
Voetnoten:
1 Lucas 21:36
2 Pesach, Ongezuurde Broden en het Feest der Eerstelingen
3 Zie Handelingen 2
4 1 Korintiërs 15:52 en 1 Tessalonicenzen 4:16
5 Zacharia 12:10-14
6 Zie vooral wat Paulus daarover schrijft in de brief aan de Romeinen, hoofdstukken 9,10,11
7 In het Hebreeuws ‘Teshuva’ genaamd
8 Zie de artikelen die eerder dit jaar in Het Zoeklicht zijn verschenen.
9 Galaten 2:20
10 Openbaring 3:17
11 De NBG-51 vertaling voegt boven Openbaring 19:6 het opschrift ‘De bruiloft des Lams’ toe. Als er een parallel is met de zeven dagen durende Joodse huwelijksceremonie, dan verloopt er tussen de start van de huwelijksceremonie en het eigenlijke bruiloftsmaal aan het eind, een periode van 7 jaren.
12 Dit is het traditionele Joodse gebedenboek voor het Bazuinenfeest
13 Zie vooral Jesaja 26:19-21
14 1 Tess. 4:14-17 Eerst staan zij op die in Christus ontslapen zijn. Daarna gaan de levenden, die achterbleven, mét hen de Here tegemoet in de lucht.
15 Zie wat die laatste bazuin betreft vooral 1 Korintiërs 15:52
16 Zie artikel over dit Feest in een volgend nummer
17 Openbaring 4:1
18 Mogelijk is daarbij de dag, die de kalender van Israël voor dit Feest aangeeft, door de eeuwen heen enigszins onjuist geworden, aangezien ook de Joodse kalender afwijkt van Gods kalender. Binnen het bestek van dit artikel zou de gedetailleerde uitleg van dit gegeven ons evenwel te ver leiden.
19 Matteüs 24 en 25
20 Zie weer Lucas 21:36
21 Zie vooral ‘The Universal Jewish Encyclopedia’, pp.5, 300-504.
22 Zie bijvoorbeeld Openbaring 19:8
23 2 Korintiërs 5:8-10. Zie ook Maleachi 3:16-17, waar sprake is van een gedenkboek en van uitredding!
24 Zie Openbaring 7:9-17
25 Zie Openbaring 3:21
26 Zie ook weer Maleachi 3:16-17
27 Zie 1 Tessalonicenzen 5:7-11
In eerdere artikelen over Gods andere kalender hebben we uitgebreid stilgestaan bij de vier voorjaarsfeesten die God had ingesteld als repetities en voorafschaduwingen van Zijn Heilsplan: Jezus Christus vervulde de eerste drie voorjaarsfeesten 2 exact op de dag van deze feesten zelf, door aan het kruis te sterven, zonder zonde de dood in te gaan en ten derde dage op te staan. Eeuwenlang waren alle priesterlijke gebeurtenissen op die feestdagen slechts schaduwen geweest van wat Jezus Christus op die dagen uiteindelijk zou vervullen. Het vierde voorjaarsfeest - het Wekenfeest of Pinksteren - werd ook precies op de juiste dag vervuld, toen de Heilige Geest exact op dat feest werd uitgestort.3
De drie najaarsfeesten wachten ongeveer 2000 jaar later nog op hun volledige vervulling. In dit (en volgend) artikel zullen we deze najaarsfeesten bespreken en laten zien dat God deze feesten niet alleen voor de Joden had ingesteld, de profetische betekenis van de feesten is hier het bewijs voor; Gods bedoeling was juist om ook door deze drie feesten Zijn Reddingsplan voor alle gelovigen zichtbaar te maken. Dat deze Feesten vanaf de derde eeuw na Christus niet of nauwelijks worden herdacht, heeft als effect gehad dat Gods plan voor de ‘laatste dagen’ min of meer onzichtbaar werd gemaakt, zoals we verder in deze artikelen zullen gaan begrijpen.
In de artikelen over de voorjaarsfeesten vindt de lezer terug dat de Feesten vastgestelde afspraken zijn (‘mo-ed’ genoemd) waaraan God zich te allen tijde wil houden. Als Jezus tijdens Zijn eerste komst de voorjaarsfeesten zo minutieus op de exacte dagen vervulde, zal Hij dan ook niet de najaarsfeesten exact op de daartoe bestemde dag en in hun volledige betekenis vervullen?
Alle drie de najaarsfeesten vinden in Israël plaats in de maand Tishri. Op onze Gregoriaanse kalender vallen ze in september of oktober.
De 3 najaarsfeesten die nog ten volle vervuld moeten worden zijn:
• Het Bazuinenfeest (Yom Teruah), dat o.a. in de eerste brief aan de Korinthiërs en aan de Tessalonicenzen in verband wordt gebracht met de opname van de Bruid, die zal gaan geschieden ‘bij het klinken van de laatste bazuin.’4
• De Grote Verzoendag (Yom Kippur), die ten volle wordt vervuld na de Wederkomst van Jezus Christus als Koning, aan het eind van de Grote Verdrukking. De profeet Zacharia beschrijft ontroerend de verzoening die dan zal plaats vinden tussen Israël en Zijn Messias.5
• Het Loofhuttenfeest (Sukkot), dat vooruitwijst naar de tijd dat Jezus Christus bij de mens op aarde zal ‘tabernakelen’ in het 1000-jarig Vrederijk.
In dit artikel concentreren we ons op het Bazuinenfeest. Het lijkt er steeds meer op dat Zijn Gemeente nog maar weinig repetities (‘mikrah’) van dit Feest heeft te gaan om zich voor te bereiden. Zijn deze repetities alleen bedoeld voor een ‘algemene bewustmaking’, of wil God bij hen die waken iets scherp op het vizier krijgen, dat met die dag zelf te maken heeft? De lezer overtuige hier zichzelf.
Droge zomer voor de Kerk
In Israël kende de lange droge zomerperiode na de voorjaarsfeesten geen Bijbelse Feesten en deze periode lijkt wel de vele eeuwen te weerspiegelen tussen het eerste Nieuwtestamentische Pinksterfeest en de opname van de Bruid. Jaarlijks valt er in die periode in Israël nauwelijks regen. Dit lijkt een voorafschaduwing van de droge en soms duistere tijden die vooral vanaf de derde eeuw na Christus volgden. De kerken kwamen steeds meer onder een gedeeltelijke bedekking, waarbij ze de waarde van hun Hebreeuwse wortels niet meer konden zien.6
De maand van terugkeer
Maar na de zomer roept God op ter voorbereiding op de najaarsfeesten. De maand voorafgaand aan het Bazuinenfeest wordt de maand Elul genoemd. Deze volle maand staat in het teken van ‘terugkeer en berouw’.7 Ook dit gegeven zien we terug in onze tijd, waarin een terugkeer naar het begrijpen van de diepten van Gods woord én het doen ervan voor velen weer centraal komen te staan. Als we bij deze maand Elul de tien dagen optellen tussen het Bazuinenfeest en de Grote Verzoendag dan komen we uit op 40 dagen. Deze tijd van grote verootmoediging in Israël symboliseert dat ook elke christen zijn redding niet te gemakkelijk mag nemen. Elke dag werd in Israël de shofar geblazen, als een ernstige waarschuwing voor elke gelovige om deze bijzondere periode serieus te nemen. De 40 dagen zijn daarom niet alleen de periode die voorafgaat aan de najaarsfeesten. Ze symboliseren ook de periode waarin wij thans geestelijk leven. Als de dag van de opname van de Bruid aanbreekt, dan is er immers geen tijd meer om extra olie voor de lampen te kopen en zich gereed te maken.
De tijd van de najaarsfeesten stond én staat ook in het teken van het ‘binnenhalen van de laatste oogst’. Hoe bijzonder! Dit gaan we wat verder in dit artikel van enig commentaar voorzien.
Het Bazuinenfeest is een mysterie
God gaf aan Mozes expliciet opdracht om 7 feesten gedurende het jaar te vieren.8 Alle feesten hebben een duidelijke reden, maar het Bazuinenfeest bleef lange tijd een mysterie. Het verwijst niet naar een historische gebeurtenis en het lijkt op het eerste gezicht een opmerkelijk bescheiden feest. In Leviticus wordt slechts aangegeven dat het een ‘complete rustdag ter herinnering’ is, zonder te vermelden wat herinnerd zou moeten worden. Voor dit Feest hoefden de mannen niet naar Jeruzalem te komen.
Tijdens dit feest staat - de naam zegt het al - Bazuingeschal centraal. Hoewel de instelling van het feest zelf iets mysterieus heeft, werd dit binnen de Joodse context wél heel goed begrepen. Bazuingeschal klonk bij de kroning van een nieuwe koning en het was daarnaast een oorlogsignaal of een signaal voor een belangrijke gebeurtenis. Hemels bazuingeschal weerklonk toen Mozes werd opgeroepen naar de top van de berg Sinaï. We denken verder aan de zeer belangrijke ‘bazuingebeurtenissen’ van het boek Openbaring.
Daarom wordt het Bazuinenfeest ‘Yom Teruah’ genoemd, de Dag van het (wakkermakende) Bazuingeschal. Die bazuin riep in Israël iedereen op om zich gereed te maken om voor de Koning van de wereld te verschijnen en om zich bij voortduring te bekeren, want de Grote Verzoendag kwam er aan.
Bij nader onderzoek staan bij de vervulling van het Bazuinenfeest drie grote thema’s centraal:
• De kroning van de Koning
• De huwelijksplechtigheid van de Messias
• De opstanding van de doden
Op het Bazuinenfeest ‘kronen’ de gelovigen God als hun Koning: in hun lofprijs en aanbidding komt dit thema op deze dag extra op de voorgrond. Tijdens de maand van voorbereiding op dit feest wordt elke dag de bazuin geblazen, waardoor de gelovige er aan wordt herinnerd dat God Heer en Koning van zijn leven hoort te zijn. De oprechte gelovige is mét Hem gekruisigd en zijn ‘ik’ leeft niet meer, zegt de brief aan de Galaten.9 Ook voor ons is dit een diepe en dringende vraag.
Deze ‘Teshuva’-periode doet de gelovige steeds opnieuw vragen: op welke gebieden wil mijn ‘ik’ nog steeds zélf koning zijn? Wat moet ik afleggen? Door het loslaten van dit Bijbelse Feest is in vele levens de daarmee gepaard gaande voortdurende houding van bekering en onderwerping aan de Koning verloren gegaan. Grote afvalligheid is in de plaats gekomen, terwijl velen vinden dat zij rijk zijn en aan niets gebrek hebben.10
Het Bazuinenfeest werpt ook een blik vooruit op de huwelijksplechtigheid van de Messias. Hier loopt een fascinerende parallel tussen het Joodse huwelijksritueel, het Bazuinenfeest en een mogelijk verband met de opname van de Gemeente. Immers, de Joodse huwelijksplechtigheid duurt zeven dagen, met aan het einde een bruiloftsmaal. Zou het daarom kunnen dat de Huwelijksplechtigheid van het Lam aan het begin van de Grote Verdrukking moet plaatsvinden en deze zeven jaar zal duren? Aan het einde van die periode beschrijft Openbaring 19 het Grote Bruiloftsmaal 11. Het Bazuinenfeest is dan mogelijk de start van deze Grote Huwelijksceremonie, hoewel zeven jaar eerder.
Het Bazuinenfeest staat zelfs voor de niet-Messiaanse Joden in het teken van de opstanding van de doden. De Talmud en de Machzor 12beschrijven dat op die dag de doden zullen opstaan. Ook Jesaja lijkt te verwijzen naar het moment dat de doden opstaan en naar het moment van de opname van zijn eigen lichaam, terwijl op aarde op dat moment rampzalige gebeurtenissen plaatsvinden.13 Nieuwtestamentische gelovigen begrijpen dat deze opstanding, waarover Jesaja het heeft, nagenoeg gelijktijdig met de opname van de achtergebleven levenden plaatsvindt.14
De Laatste Bazuin
Paulus onthult zelf in zijn brieven aan de gemeente in Korinthe en Tessalonica het geheimenis van de Laatste Bazuin. Hij informeert de gelovigen dat de doden zullen worden opgewekt ‘bij het klinken van de laatste bazuin’ en dat wij, die achter zijn gebleven, in een oogwenk weggevoerd zullen worden, de Here tegemoet.15
Onder gelovigen is hier enige verwarring ontstaan. Immers, in het laatste Bijbelboek Openbaring klinken allerlei bazuinen die rampen over deze aarde inluiden. Aangezien de Bruid pas opgenomen wordt bij de ‘laatste bazuin’, zou dit volgens deze gelovigen inhouden dat zij deze ernstige periode in de grote Verdrukking nog zouden meemaken. Zorgvuldige bestudering leert ons echter dat in de Bijbel sprake is van verschillende bazuintonen. Zo wordt de Grote Bazuin (‘Tekiah Hagadol’) geblazen op Grote Verzoendag en is dit ook de bazuin die klinkt als Jezus als Koning terugkeert.16
De Laatste Bazuin is echter niet de allerlaatste bazuintoon uit Openbaring die geblazen wordt, maar de speciale laatste bazuintoon op het Bazuinenfeest. Gedurende dit feest wordt een serie van honderd verschillende tonen geblazen, afwisselend kort en lang! Deze tonen hebben allen een speciale betekenis. De laatste toon is een zeer langgerekte toon die heel uitdrukkelijk de ‘Tekiah Gedolah’, de laatste bazuin, wordt genoemd. Zou het kunnen dat als de wakenden - die zich hebben klaargemaakt - op het daarvoor bestemde Bazuinenfeest die toon horen, de opname van de Bruid op die vroege herfstdag aanstaande is? Paulus’ woorden zijn helder, maar slechts te begrijpen voor diegene die ook Gods feesten en hun Nieuwe Verbondsbetekenis wil begrijpen en ze in hun geloofsleven wil inscherpen. Zullen wij dan echt klaar zijn?
De deur staat een korte tijd open
De apostel Johannes wordt aan het begin van het boek Openbaring 17opgeroepen om ‘op te klimmen’ naar de Hemel. Hij ziet een deur openstaan en hij hoort een stem ‘die klinkt als een bazuin’. Deze specifieke omstandigheden doen weer onmiddellijk denken aan het Bazuinenfeest en de opname. We noteren hier het patroon dat de opname van Johannes plaatsvindt voordat alle oordelen aan Johannes geopenbaard worden.
Zijn er nog andere aanwijzingen te vinden dat de Bruid zal worden opgenomen als de datum op Gods kalender dit Bazuinenfeest aangeeft? Jazeker! 18
Het Bazuinenfeest is het enige feest dat aanvangt bij de nieuwe maan, terwijl de andere feesten rond de volle maansdagen worden gevierd. Zodra de maan in Israël niet meer zichtbaar was, aan het eind van de maand, kon het 3-4 dagen duren voordat het eerste streepje van de nieuwe maan zichtbaar werd. Men kon dus weliswaar inschatten wanneer het moment van de nieuwe maan daar was, maar twee getuigen moesten toch formeel op de ene of de andere dag samen de nieuwe maan vaststellen, waarna het Sanhedrin bepaalde dat de feestdag op die avond kon beginnen.
In de praktijk betekende dit echter dat het feest altijd twee dagen duurde, zodat men zeker was van een nieuwe maan. Niemand wist dus vooraf ‘de dag noch het uur’. Het kon dus gebeuren dat je als Israëliet wakker werd en het Bazuinenfeest al halverwege was, omdat het bericht vanuit het Sanhedrin nog niet in het hele land was aangekomen.
Dat is ook de reden dat deze dag de ‘Verborgen Dag’ (Yom HaKeseh) werd genoemd. De maand voorafgaand aan het Bazuinenfeest werd er elke dag op de shofar geblazen, maar niét de dag voor de verwachte dag van het Bazuinenfeest, ‘zodat de satan niet waakzaam kon zijn’, aldus de Joodse overlevering. De profetische symboliek hierachter doet denken aan de plotselinge opname van Bruid, waarvan de wereld - in de aanloop naar deze gebeurtenis - niets zal merken, totdat de gevolgen van de verdwijning van miljoenen gelovigen duidelijk zullen worden…
Als Jezus spreekt over de laatste dingen en de gelijkenis van de wijze en dwaze maagden 19aanhaalt, benadrukt Hij twee keer dat de opname van de Bruid zal zijn op een moment waarvan ‘niemand de dag noch het uur’ kent. Veel aanwijzingen zijn alleen binnen deze Hebreeuwse context te begrijpen. Velen hebben de uitspraak dat ‘niemand de dag noch het uur kent’ niet begrepen als een Joods idioom, maar uitgelegd als zou het voor gelovigen niet nuttig zijn om zich bezig te houden met het inschatten van de tijd wanneer de Bruidegom komt. Bij God zou immers duizend jaar als één dag gelden en andersom. Die gedachte is echter in tegenspraak met Jezus’ beschrijving over de gebeurtenissen die aan de opname vooraf gaan en met Zijn uitdrukkelijke oproep om juist wél biddend waakzaam 20 te zijn en in gedrag niet te lijken op de dwaze maagden.
De scherpe lezer zal willen opmerken dat Jezus nadrukkelijk zei dat ‘alleen de Vader het wist’. Ook dit is echter een Joods idioom dat hoort bij de rituelen van het traditionele Joodse huwelijk. De Joodse discipelen waren op de hoogte van deze beeldspraken en wisten genoeg! 21
De grote gebeurtenis waarvan ‘niemand de dag noch het uur kent’ lijkt dus telkens weer te kloppen met de context van het Bazuinenfeest, waarbij de Bruiloft centraal staat.
De Verborgen Dag
Het Bazuinenfeest kent vele Hebreeuwse bijnamen. Een van die namen is Yom Hakeseh, ‘de dag der verberging’ of ‘de verborgen dag’. De nieuwe maan is de maan die men nog nauwelijks kan zien, vooral in een zeer donkere nacht. De verborgen maan is tegelijkertijd een beeld van de gelovigen die ‘verborgen’ zullen worden als het grote Bazuinenfeest aanbreekt. Dan zal er een zeer donkere nacht op aarde aanbreken…
Witte klederen
Volgens de Joodse traditie diende men op het Bazuinenfeest witte klederen te dragen die men in de dagen daarvoor al gereed moest hangen. Ook dit mysterie werd niet nader geduid, maar past op bijzondere wijze in de toekomstige vervulling van het feest.22 Moest ook niet de Hogepriester smetteloos witte klederen dragen wanneer hij het Heilige der Heiligen betrad? Zo ook de gelovige die aan de Grote Bruiloft zal deelnemen.
De dag van het oordeel
Het Bazuinenfeest krijgt ook de benaming ‘Yom Hadin’ mee, de ‘dag van het oordeel’. Hiermee wordt niet zo zeer het eeuwig oordeel bedoeld, dan wel Gods oordeel over het leven van hier en nu. Het klinkt hedendaagse christenen misschien vreemd, maar God beoordeelt de gelovige dagelijks omdat Hij om hem geeft. Op het Bazuinenfeest wensten de Joodse gelovigen elkaar toe dat ze ‘ingeschreven zouden staan in het boek des levens’. Zijn wij evenzo opgeschreven om bij de Here onze intrek te nemen?23 Zullen wij gespaard worden ‘zoals iemand zijn zoon spaart, die hem dient’?
Na de opname van de Bruid zijn er blijkbaar anderen die in een latere fase worden opgenomen in de hemel. Zo krijgt een grote groep gelovigen tijdens de Grote Verdrukking de kans ‘om hun klederen te wassen in het bloed van het Lam’. De ‘verenigde wereldkerk’ van de Antichrist zal dan niet accepteren dat Christus de enige Middelaar is tussen God en mens. Gelovigen die niet bij de opname aanwezig zijn, zullen in de Grote Verdrukking uit moeten komen voor hun geloof in Jezus Christus. Velen zullen het met de (aardse) dood moeten bekopen.24 Deze groep gelovigen staat volgens het boek Openbaring vóór Gods troon. Anderzijds is er sprake van de overwinnaars - die naar verwachting de volledige Bruiloft zullen meemaken - en die met Christus zullen zitten óp Zijn troon.25
Voor veel Nieuwtestamentische christenen lijkt dit gegeven op het eerste gezicht minder passend. Immers, zij zijn na hun bekering gerechtvaardigd door het bloed van Jezus Christus en zij hebben Hem aangenomen als hun persoonlijke Verlosser. Maar is Hij ook echt in heel hun leven Heer en Koning?
De Here Jezus maakt zelf wél een duidelijke splitsing tussen twee groepen christenen: tien maagden waren in afwachting van de komst van de bruidegom. Die tien maagden zijn het beeld van de christenen van vandaag, die in Jezus Christus geloven. Ze weten dat zij in de laatste dagen leven, maar het leven van alledag stelt voor velen ‘andere prioriteiten’.
De vijf dwaze maagden zullen het wel zien als het zo ver is en ze hopen er het beste van. Als de laatste bazuin klinkt, blijkt er plotseling geen tijd meer om nieuwe olie te halen en gaat de deur dicht. Deze categorie christenen wordt niet gespaard 26 en zal haar klederen moeten wassen in het bloed van het Lam en ze zullen alsnog heel uitdrukkelijk tussen hun geloof in Jezus Christus en de wereld moeten gaan kiezen.
Of bent u als de vijf wijze maagden die niet alleen vol verwachting maar ook ernstig voorbereid waren en die hun taak serieus namen? Dán heeft God U niet gesteld tot toorn, maar tot het verkrijgen van zaligheid door onze Here Jezus Christus.27
Arno Lamm & Miel Vanbeckevoort
Voetnoten:
1 Lucas 21:36
2 Pesach, Ongezuurde Broden en het Feest der Eerstelingen
3 Zie Handelingen 2
4 1 Korintiërs 15:52 en 1 Tessalonicenzen 4:16
5 Zacharia 12:10-14
6 Zie vooral wat Paulus daarover schrijft in de brief aan de Romeinen, hoofdstukken 9,10,11
7 In het Hebreeuws ‘Teshuva’ genaamd
8 Zie de artikelen die eerder dit jaar in Het Zoeklicht zijn verschenen.
9 Galaten 2:20
10 Openbaring 3:17
11 De NBG-51 vertaling voegt boven Openbaring 19:6 het opschrift ‘De bruiloft des Lams’ toe. Als er een parallel is met de zeven dagen durende Joodse huwelijksceremonie, dan verloopt er tussen de start van de huwelijksceremonie en het eigenlijke bruiloftsmaal aan het eind, een periode van 7 jaren.
12 Dit is het traditionele Joodse gebedenboek voor het Bazuinenfeest
13 Zie vooral Jesaja 26:19-21
14 1 Tess. 4:14-17 Eerst staan zij op die in Christus ontslapen zijn. Daarna gaan de levenden, die achterbleven, mét hen de Here tegemoet in de lucht.
15 Zie wat die laatste bazuin betreft vooral 1 Korintiërs 15:52
16 Zie artikel over dit Feest in een volgend nummer
17 Openbaring 4:1
18 Mogelijk is daarbij de dag, die de kalender van Israël voor dit Feest aangeeft, door de eeuwen heen enigszins onjuist geworden, aangezien ook de Joodse kalender afwijkt van Gods kalender. Binnen het bestek van dit artikel zou de gedetailleerde uitleg van dit gegeven ons evenwel te ver leiden.
19 Matteüs 24 en 25
20 Zie weer Lucas 21:36
21 Zie vooral ‘The Universal Jewish Encyclopedia’, pp.5, 300-504.
22 Zie bijvoorbeeld Openbaring 19:8
23 2 Korintiërs 5:8-10. Zie ook Maleachi 3:16-17, waar sprake is van een gedenkboek en van uitredding!
24 Zie Openbaring 7:9-17
25 Zie Openbaring 3:21
26 Zie ook weer Maleachi 3:16-17
27 Zie 1 Tessalonicenzen 5:7-11
