Antisemitisme alom
2 november - Al vaker schreven wij over het antisemitisme, waarbij we vreesden voor escalatie. Die vrees is gegrond geweest, want er is in onze tijd wederom openlijk Jodenhaat alom. Het zogenaamde pro-Palestijnse geluid dat zoveel ruimte krijgt, komt feitelijk neer op diepe haat tegen Israël en alles wat met het Joodse volk te maken heeft.
VN
Aanleiding voor dit artikel vormt het bericht van het afzwaaien van een hoge functionaris van de VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR, Craig Mokhiber. Deze directeur van het New Yorkse kantoor van deze organisatie in de VS, legde zijn functie neer nadat hij eerst een aantal ‘essentiële punten’ had beschreven over de oorlog tussen Israël en Hamas. In zijn laatste officiële communiqué als VN-functionaris schreef hij op 28 oktober wat volgens hem de houding van de VN in dit conflict moest zijn:
‘We moeten ons inzetten voor een éénstaat oplossing waarbij we streven naar een democratische en seculiere staat waar christenen, moslims en Joden gelijke rechten hebben. Daarom moeten we ons inzetten voor de ontmanteling van het diep racistische, koloniale project (van Israël) en een einde aan de apartheid in het land.’
Oftewel de enige, veilige haven voor het Joodse volk die er bestaat, de enige plek in het Midden-Oosten waar je vrijheid van meningsuiting en godsdienst hebt, de enigen plek waar je seculier kunt zijn en worden zonder dat je vervolgd wordt, waar een functionerende democratie is en waar het land in 75 jaar tot bloei is gekomen, moet worden vernietigd.
Hoewel het diplomatiek wordt gezegd is het dezelfde retoriek die we overal om ons heen zien. Het is retoriek uiteindelijk en ten diepste gericht tegen Israël en het Joodse volk. Dat laat een kleine doordenking wel zien. Er zijn namelijk op dit moment 21 Arabische staten en 56 islamitische landen in de wereld en als deze diplomaat namens de VN zijn zin krijgt blijven er 0 Joodse staten over. Hoe is dat opkomen voor de (mensen)rechten van bewezen kwetsbare Joden?
Europees antisemitisme
Dat in het Midden-Oosten en in islamitische landen de Jodenhaat groot is, zal niemand verbazen. Het wordt daar met de paplepel bij nieuwe generaties ingegoten. Maar dat het in Europa, waar we nog geen 80 jaar geleden de holocaust hadden, nu weer zo snel en zo heftig de kop opsteekt is voor velen wel schrikken. Zeker als je in ogenschouw neemt hoe groot het ineens is.
Zo zien we in heel Europa dat Joodse huizen en gebouwen ondergekalkt worden met Davidssterren, leuzen en hakenkruizen.
In Amsterdam waar de grootste Joodse gemeenschap van ons land leeft, worden Joodse scholen gesloten en zijn al Joodse kinderen van openbare scholen gehaald vanwege pesterijen.
Leraren durven in de klas niet meer over het conflict te beginnen, uit angst voor bedreigingen, schorsing en ontslag.
In Barneveld is een Joods restaurant dat preventief de deuren sluit. Scholieren lopen langs het restaurant en maken schietbewegingen met hun hand richting het personeel en de eigenaar. De eigenaar kiest daarom eieren voor zijn geld voordat het te laat is.
In London worden posters van de gegijzelden die door Hamas in Gaza gevangen worden gehouden onder vloeken en schelden en met leuzen over een vrij Palestina van de muren getrokken.
Black Lives Matter Chicago liet een afbeelding op sociale media rondgaan van een paraglider met een Palestijnse vlag en de tekst: ‘I stand with Palestine’ (Ik sta met Palestina). Dit werd ook in Nederland door een aantal linkse mensen overgenomen.
Op de chiqueste universiteiten van Amerika gingen petities rond waarin werd gesteld dat al het geweld in en om Israël (dus ook dat van Hamas op 7 oktober) te wijten was aan de Joden zelf.
In Den Haag, Utrecht en andere steden worden demonstraties gehouden zogenaamd voor Palestina, waarbij Talibanvlaggen worden gedragen (die niets met Palestina te maken hebben, maar wel Joden haten) en borden met leuzen als ‘1 oemma (islamitische gemeenschap), 1 vlag, 1 leger, 1 oplossing’ verwijzend naar de Endlösung van de Tweede Wereldoorlog.
In Sydney gingen demonstranten de straat op en riepen ‘Gas the Jews’ (vergas de Joden).
En bij elke grote demonstratie in Europese steden van de afgelopen weken klonk het ‘Kaybar’, een moslimuitroep dat Mohammeds leger de Joden zal pakken, wacht maar af…
In Europese moskeeën worden preken gehouden die geweld tegen de Joden verheerlijken en goedpraten.
Er zijn filmpjes van (gelukkig) mislukte pogingen van het gooien van molotov-cocktails naar synagogen.
Israëlische vlaggen worden weggehaald, vertrapt en verbrand.
In Berlijn moest de oproerpolitie op een gegeven moment het Holocaustmonument in het centrum van de stad bewaken.
En zo gaat het maar door. Deze trieste opsomming kent geen eind en zal zeker de komende tijd alleen nog maar langer en extremer worden, is onze verwachting.
De pro-Palestina beweging komt - we schreven het al - steeds weer uit op Jodenhaat. Niet meer en niet minder. Het gaat ten diepste niet om het lot van de Palestijnen, het gaat vooral om het afzetten tegen Israël. Om de Jodenhaat die er altijd is geweest, een rechtvaardiging te geven, zodat het weer uit krochten van de duisternis naar buiten kan spuien.
