De abortusdiscussie is weer helemaal terug

Een voorbeeld van dat laatste zien we in California. Daar wil men dat abortus tot aan de geboorte wordt toegestaan. Daartegenover staat Alabama waar zelfs ingevroren bevruchte eicellen gezien worden als kinderen die beschermd dienen te worden. Of denk aan Frankrijk waar abortus in de grondwet is verankerd als recht van de vrouw. In België wil men de abortustermijn verruimen van 12 naar 18 weken. De abortusbeperkingen in Polen liggen zwaar onder vuur en moeten verruimd worden. In Engeland kan je zelfs opgepakt worden wanneer je als pro-life demonstrant bij een abortuscentrum staat te bidden. Ook al doe je dat in gedachten…

Ook in Nederland
Wie denkt dat de strijd zich vooral buiten de Nederlandse grenzen afspeelt, heeft het echt mis. In Nederland zijn twee jaar geleden de vijf dagen bedenktijd afgeschaft. Voor de aankoop via internet van een pannenset krijg je nog veertien dagen bedenktijd, maar voor het doden van je eigen kind, hoef je niet meer na te denken. De abortuspil moet vanaf januari 2025 via de huisarts verkrijgbaar zijn en een abortus moet gezien worden als gewone medische zorg.

Dat abortuscentra niet duidelijk zijn over wat er bij hen binnen gebeurt is al jaren bekend. Er wordt nooit gesproken over een kind, maar er wordt altijd in verhullend taalgebruik gesproken over weefsel, klompje cellen, zwangerschapsproduct, enz. Procedures worden minimaal uitgelegd en in de animatievideo’s ter voorbereiding voor de zwangere vrouwen, ontbreken de afbeeldingen van een kind.

Hierdoor worden veel ongewenst zwangere vrouwen op het verkeerde been gezet. Ze zien vaak alleen de problemen voor zich die zouden kunnen komen als het kindje wordt geboren. Een abortus lijkt zo een gemakkelijke oplossing voor die mogelijke toekomstige problemen. Beslissingen worden daarbij veelal genomen op basis van desinformatie. En als ze na de abortusbehandeling alsnog op een gewenste zwangerschap site gaan kijken en dan zien hoe ver hun kindje was ontwikkeld bij hun abortus, dan schrikken ze. Dat is namelijk een heel ander beeld dan wat bij een abortuscentrum op de site staat.

Dit overkwam ook Petra (niet haar echt naam) van 17 jaar. Zij onderging een zuigcurettage bij twaalf weken zwangerschap. Na de behandeling zag ze op een andere website dat het wél om een kindje ging en werd boos op de medewerkers van het abortuscentrum. Ze stuurde een email met de boodschap dat ze behoefte had aan een gesprek over de voorlichting. Als antwoord kreeg ze: “Wij hebben die behoefte niet en hebben hier ook geen tijd voor.”

Eenmensprotesten
Het is niet raar dat onze folder van Kies Leven al vele moeders op ander gedachten heeft gebracht. In deze folder wordt verteld hoe groot het kindje bij verschillende weken al is. Hoe een abortus in zijn werk gaat en dat we hulp willen bieden aan de vrouw om te kiezen voor het leven van hun kindje in plaats van het te doden. Om die vrouwen te kunnen bereiken is het belangrijk om daar ook de mogelijkheid voor te creëren. Dat doen we door zogenaamde ‘eenmensprotesten’. Deze vallen niet onder de Wet Openbare Manifestaties maar onder vrijheid van meningsuiting. Daardoor zijn de vrijwilligers niet gebonden aan afgebakende plaatsen, maar mogen ze overal staan. En zo kunnen ze netjes de vraag stellen: 'Mag ik u een folder aanbieden?' Bij een ‘nee’ houdt het op. Bij een ‘ja’ volgt regelmatig een gesprek. Deze manier van vrouwen bereiken is heel effectief. En het is een doorn in het oog van de abortuscentra. Onbegrijpelijk, want de vrouw beslist toch zelf? Dat is toch het belangrijkste? Immers de beslissing van de vrouw moet je respecteren wordt ons vaak voorgehouden. Maar als de vrouw dan alsnog vóór het leven van haar kindje kiest in plaats van het te doden, dan zijn we irritant, intimiderend, vallen we vrouwen lastig. Er zijn de afgelopen periode zelfs twee vrijwilligers opgepakt en opgesloten in een cel. En vervolgens werden ze uren later alsnog op vrije voeten gesteld, omdat de aanhouding niet op juiste gronden zou zijn gebeurd.
In 2021 verscheen een uitvoerig rapport bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken waar heel duidelijk in is vermeld dat deze manier van protest geoorloofd en beschermd is. Geen wonder dat de twee opgepakte vrijwilligers weer op vrije voeten kwamen. Je kan in Nederland beter op een politiebus klimmen, met een Palestijnse vlag gaan zwaaien en antisemitische leuzen roepen dan een foldertje met hulp aanreiken aan een ongewenst zwangere vrouw.

Een bemoediging
Een poosje geleden kwam een vrouw met een kinderwagen bij het abortuscentrum in Rotterdam aanlopen. Ze liep op de vrijwilliger af en zei tegen haar: 'Je kent mij niet, maar ruim een half jaar geleden kreeg ik van u een foldertje. Die folder heeft ervoor gezorgd dat ik mijn abortusafspraak heb afgezegd. Kijk dit is mijn dochtertje.' Ze straalde toen ze dit vertelde. Dit is wat de vrijwilligers bemoedigd om door te gaan met de strijd tegen het onrecht voor het ongeboren kind. Het is ook een Bijbelse opdracht: 'Red degenen die ter dood gegrepen zijn, want zij wankelen ter doding zo gij u onthoudt' (Spreuken 24:11 SV).

Niets doen is geen optie.

Kees van Helden
Coördinator vereniging Kies Leven

Lees ook:

• Link tussen abortus en democratie?

• Verregaande pro-choice ontwikkelingen rond abortus