Er ligt een vredesplan, toch gaat de Rode Lijn-demonstratie door
We zitten in een week van grote anti-Israël-manifestaties. Ik zeg bewust niet langer 'pro-Palestina-manifestaties', want daar heeft het kennelijk niets meer mee te maken. Er ligt immers een potentieel haalbaar vredesplan waarmee Israël zelfs al akkoord is; alleen Hamas hoeft nog maar te tekenen. Voor de manifestaties en hun deelnemers maakt het echter niet uit, en dat verraadt hun echte intenties.
Het gaat om het vredesplan van Trump waarin in twintig stappen naar blijvende vrede wordt toegewerkt. Het bijzondere van dit plan is dat zowel de Palestijnse Autoriteit, veel Arabische staten zoals Jordanië, Qatar en Egypte, maar ook landen als Rusland, China en zelfs het Westen allen voorstanders van dit plan zijn. Zij allemaal zien dit wel zitten, net als dus Israël zelf. Alleen Hamas heeft nog niet getekend en toegezegd. De wereld wacht nu al dagen op een antwoord.
Als de zogenaamde ‘vredesbeweging voor Gaza’ die (naar eigen zeggen) een einde wil aan de genocide in dat deel van de wereld, werkelijk serieus werk wilde maken van dit voornemen, zouden ze zich volgens mij volledig achter dit plan moeten scharen en van Hamas moeten eisen dat ze ermee instemmen. Daar hoor je deze week echter niemand van de activisten over. Het is steeds enkel het vaste riedeltje: Israël is het probleem.
Het begon al halverwege de week op donderdag met de bezetting van het Haagse Centraal Station door de anti-Joodse activisten. Zij demonstreerden om aandacht te vragen voor de vloot schepen die onder leiding van Greta Thunberg op weg was naar Gaza en daar in de wateren van de Middellandse Zee – geheel volgens verwachting – is gearresteerd. Het vredesplan lag toen ook al voor. Op vragen hierover vanuit journalisten kwamen geen bevredigende antwoorden: het waren de Joden, het was Israël waar het om ging en al die onschuldige Gazanen die mochten niet langer omkomen. Dat Hamas op dit moment de sleutel tot de vrede in handen heeft en tot een einde aan het bloedvergieten, kon niet worden besproken.
Overmorgen zal deze actie in Den Haag verbleken bij de derde Rode Lijn-demonstratie. Deze demonstratie, die in vorige edities vele tienduizenden meelopers kende, zal naar verwachting wederom volle straten trekken. De opzet van deze demonstratie is de druk op Israël verhogen. Er moeten meer sancties komen tegen de Joden. Zij zijn de grote boosdoener. Als De Telegraaf contact opneemt met de organisatoren om te vragen of ze nog iets met het vredesverdrag dat voorligt willen doen in de demonstratie en of ze ook iets van Hamas eisen, is het antwoord veelzeggend: Israël moet harder worden aangepakt en ‘de sancties die nu vanuit Nederland van kracht zijn: we vinden het te weinig. Ze gaan niet ver genoeg… we roepen Israël en onze overheid op het geweld te stoppen.’ Dat er een vredesplan ligt dat Israël bereid is om te tekenen op dit moment (dus men is bereid het geweld te stoppen, zoals de eis luidt), doet ook voor deze anti-Israël-activisten niet ter zake.
Dit doet mij daarom concluderen dat het niet werkelijk gaat om Gaza of het lot van de Gazanen en ook niet om de genocide die wordt geclaimd en rondgeschreeuwd. In dat geval was de reactie immers geheel anders geweest nu een potentieel en haalbaar vredesverdrag voorligt. Nee, het gaat hier om het feit dat Joden de aanstichters zijn, aldus deze demonstranten, en dat zij daarom gestraft moeten worden. De beweging van de Rode Lijn is niet een pro-Palestijnse vredesbeweging, maar een haatgerichte anti-Joodse activistenclub die onder de vlag van vrede en een einde aan geweld streven naar heel andere zaken.
Roelof Ham
Wil je deze content helpen mogelijk te maken? Je kunt ons werk steunen door een gift te geven.
